De overgang naar formeel onderwijs is een leuk maar ook uitdagende periode in het leven van jonge kinderen. Een cruciale factor voor succes op school is het vermogen van een kind om emoties en gedrag te sturen en controleren, ook wel regulatie genoemd. De hechtingstheorie stelt dat kinderen regulatievaardigheden ontwikkelen in een proces van dyadische regulatie – in interactie met hun verzorger. Zodra zelfregulatievaardigheden zijn ontwikkeld, wordt de mate waarin het kind zelfstandig zijn/haar gedrag kan reguleren beschouwd als een belangrijke indicator van ontwikkeling. Dit spreekt echter regulatieonderzoek bij volwassenen tegen en de social baseline theory, waarin juist wordt gesteld dat ook volwassenen sterk afhankelijk zijn van anderen om hen te helpen met regulatie. Ik probeer de succesvolle overgang van kinderen naar formeel onderwijs beter te voorspellen door deze verschillende perspectieven over regulatie uit verschillende onderzoek disciplines te integreren en zo de ecologische validiteit van het regulatieconstruct te vergroten. Met de nieuwe inzichten uit dit project wil ik ouders en opvoeders informeren over hoe ze de school- en thuisomgeving beter op elkaar kunnen afstemmen en beleidsmakers handvatten geven om voorschoolse onderwijsprogramma’s die kinderen voorbereiden op formeel onderwijs te verbeteren.